Jak zmienia się osobowość kota poprzez posiadanie kociąt?

Z moich doświadczeń i rozmów z weterynarzami wynika, że kastracja dojrzałej kotki ma tendencję do “zamrażania” ich równowagi hormonalnej. Kotka, która jest spajana w trakcie sezonu lub w jego pobliżu, może spędzić resztę życia zachowując się tak, jakby była w sezonie. Kotka spajana przed pierwszą porą roku jest nadal kociakiem i tak pozostaje przez całe życie.

Koty kastrowane przed pierwszą porą roku są zazwyczaj bardziej kocimi - bardziej czułe i bardziej tolerancyjne w stosunku do innych kotów (oczywiście ma to także wpływ na to, czy kot toleruje innych, czy też nie, a także czy jest przyzwyczajony do życia z innymi kotami - okazało się, że kotka jest bardziej skłonna zaakceptować kocura niż na przykład inna kotka, ale jeśli są to kocięta, które dorastają razem lub są przedstawiane jako kocięta, to dwie kotki mogą mieć się dobrze).

Koty, które miały kocięta są bardziej skłonne do adoptowania bardzo młodego kociaka (i są znane z tego, że produkują mleko dla nieodsadzonych kociąt, nawet jeśli nie są matkami). Prawdopodobieństwo wystąpienia u nich problemów z odżywianiem się, takich jak niekontrolowane jedzenie (miałam takiego, który miał ten problem), jest większe ze względu na tendencję cyklu hormonalnego do zamarzania.

Każdy lekarz weterynarii, z którym rozmawiałam, woli rozmnażać się przed osiągnięciem dojrzałości przez kota ze względu na większe prawdopodobieństwo wystąpienia problemów zdrowotnych związanych z hormonami, gdy dorosły kot jest rozmnażany. Jednak każdy weterynarz, z którym rozmawiałam, wolałby splajtować królową w każdym wieku, niż nie splajtować w ogóle, ze względu na liczbę kociąt, które można by wyprodukować: na stronie about.com http://cats.about.com/od/faqspregnancyandbirth/f/How-Many-Times-Could-My-Cat-Become-Pregnant-In-A-Year.htm ) znajdują się rzetelne obliczenia.

Wiem, że kiedy prowadziłem badania w tym zakresie, znalazłem kilka wzmianek, które wspominały o tym, że spajanie przed pierwszym cyklem estru (ciepła) zmniejszało ryzyko wystąpienia pewnych rodzajów raka. (Niestety, nie powiedziałam już o tym z łatwością)

Niestety, nie zrobiono prawie tylu badań na temat fizjologicznych skutków estru i ciąży u kotów, co u psów. Znalazłam ciekawą pracę tutaj . Omówiono w nim wiele aspektów cyklu rozrodczego kotów, ale z tego, co przeczytałam, nie wydaje się oferować żadnych porównań między kotami nijakimi a tymi, które z powodzeniem się rozmnażały. Może to jednak być interesujące.

Na podstawie informacji, które udało mi się odnaleźć w trakcie wcześniejszych badań i własnych doświadczeń, nie czuję żadnych fizycznych ani psychologicznych korzyści z hodowli kota przed rozmnażaniem. Biorąc pod uwagę, że jest tak wiele kotów dostępnych do adopcji w niezliczonych schroniskach i u osób prywatnych, nie widzę powodu, aby odkładać na później kastrację zwierząt domowych dłużej niż to konieczne.

Moi sąsiedzi mieli kota przez 6 lat. Rozmnażała 2 mioty rocznie, ponieważ najwyraźniej jest silną, wolną i niezależną kotką. Bawię się z nią od kiedy była kotką (często przebywam u sąsiadów), a ona nie wykazuje zauważalnych zmian w swoim zachowaniu.

Bawi się zabawkami i swoimi kociętami (gdy się zestarzeją). Wyobraźmy sobie dorosłego kota i 3-4 kocięta biegnące po domu… zabawne. Akceptuje nas jako swoją rodzinę i pozwala nam pieścić swoje dzieci, ale nie pozwala, aby robiły to obce osoby.

Inne koty w moim życiu stały się mniej zabawne z wiekiem, chcąc spać bardziej niż się bawić. Mruczenie również spada wraz z wiekiem, ale posiadanie kociąt nie wpłynęło na żadną z moich kotek. Oczywiście, koncentrują się na swoich dzieciach (sprzątanie, karmienie), ale po grupowej drzemce galopują i skaczą wszędzie.

Widziałem dwie siostrzane kotki, jedną spajaną i drugą z kociętami. Kociak lizał kocięta, ale nie mógł znieść ich karmienia (brak mleka i instynktu, by to zrobić).

Mam nadzieję, że to odpowiedź na Twoje pytanie.

Miałam dwie siostrzane kocięta, od kiedy je odstawiono od piersi. Kilka miesięcy później dostałem chłopięcego kociaka. Wszystkie dorastały razem. Jedna z dziewczynek była czarno-biała, a druga oliwkowa w paski. Obie były zabawne i wychodzące, bardzo słodkie i przytulały się do ciebie na kolanach. W mojej głowie, wiedziałam, że muszę je naprawić, ale ciągle o tym zapominałam i myślałam, że mam czas, bo uznałam, że są za młode i nie wykazują oznak rui (w przeszłości miałam inne koty, które były bardzo w rui). Nie trzeba dodawać, że byłam niepoprawna. Pojechałam do Niemiec na 3 tygodnie, a kiedy wróciłam, obie były w ciąży. Ojciec musiał zostać usunięty z powodu problemów behawioralnych. Z mojego doświadczenia wynika, że po zajściu w ciążę obie osobowości mojej kotki całkowicie się zmieniły. W czasie ciąży, czarna siostra stała się samotniczką. Rzadko szukałaby uwagi i chowała się pod meblami. Siostra w pasiaste pasy praktycznie zabijałaby się dla uwagi i ugryzła cię w rękę, gdybyś nie klepał jej wystarczająco mocno obiema rękami. Oboje urodzili tylko jednego kociaka. Dziwne, ale prawdziwe. Przypuszczam, że to dlatego, że były takie młode, kiedy zaszły w ciążę. Po porodzie, czarna siostra była samotną mamą helikoptera, która ciągle wisiała nad swoim dzieckiem. Jeśli wyplątała, to węszyła i upewniała się, że wszystko jest w porządku. Nie podobało jej się, że ją dotykamy. Tabby było zupełnie odwrotnie. Kiedy już miała swoje, nie dbała o to. Wszędzie ją trzymała i nigdy nie zostawiała jej gdzieś, by odpocząć. Wsadzała go do LITTER BOX z kupą i sikaniem przyklejonym do jego ciała. Zrzucała go z wierzchu mebli. Zostawiała go psu do gryzienia. Kiedy krzyczała, tylko patrzyła na niego z drugiej strony pokoju. Nie trzeba dodawać, że straciłem wiele szacunku dla tabby. Czarna siostra przychodziła na ratunek i w pewnym sensie ją przyjmowała. Karmiła ją, sprzątała i zabierała w bezpieczne miejsce. Wtedy, gdy kocięta były starsze, tabby było głośne i zdenerwowane przez większość czasu. Próbując otworzyć wszystkie drzwi, pazurami i miauczeniem przez całą noc, by dostać się do mojego pokoju. Czarna siostra była jeszcze bardziej samotna i nie lubiła być dotykana. Nagle, pewnego dnia, obie zaczęły wykazywać oznaki agresji. W stosunku do siebie, do psa (którego kochali na zawsze, nawet gdy kocięta były małe), a nawet do mnie. Zaczynały przypadkowo syczeć i puchnąć ogonami. Tabby nigdy mnie nie drapał, ale czarny tak. Zaczęły nawet oddawać mocz w dziwnych miejscach, jak na moim łóżku, w łazience czy w przedpokoju. Tylko bez powodu. Zawsze starałem się utrzymać ich kuwety w czystości i obfitości. Skończyło się na tym, że ich agresja i oddawanie moczu były tak złe, że musiałam pozbyć się tabby i czarnej siostry. To wszystko stało się w ciągu jednego roku. Nie mam pojęcia, JAK bardzo zmieniły się osobowości moich kotów, ale na pewno zmieniły się, gdy zaszły w ciążę.