Czy jedzenie robaków jest szkodliwe dla mojego kota?

Z mojego doświadczenia wynika, że koty całkiem nieźle decydują o tym, czy coś, co złapały, powinno zostać zjedzone - jeden z kotów, z którymi dorastałam był zapalonym myśliwym, ale podczas gdy bawił się szczurem, który zjadł truciznę, nie próbował jej zjeść. Inne koty, z którymi mieszkałam, nie były tak chętne do polowania, ale żaden z nich nigdy nie próbował zjeść czegoś trującego, mimo że zjadałby robaki dość wesoło (w tym chrupiące na koniki polne).

Jeśli nie zatrujesz robaków, które się tam dostały, nie powinno być problemu - ale uważaj na jadowite pająki, które są powszechne w miejscu zamieszkania. Twój kot prawdopodobnie nie będzie próbował ich zjeść, ale polowanie na nie może doprowadzić do ugryzienia kota z brzydkimi konsekwencjami.

Aktualizacja dla tych, którzy sprzeciwiają się oferowaniu przeze mnie anegdotycznych dowodów na to, że większość z moich 47 lat życia spędziłem z co najmniej jednym kotem oraz dla tych, którzy uważają, że mój brak troski o koty zjadające owady jest problematyczny:

• Wyszukiwanie w Internecie nie przyniosło żadnych definitywnych odpowiedzi na pytanie, czy jest on ogólnie bezpieczny, czy nie. Istnieje wiele dowodów na to, że owady uzupełniają dietę zdziczałych kotów
• Ta sama kwerenda internetowa zawierała dowody na to, że koty są o wiele bardziej narażone na zatrucie pestycydami niż na zjadanie szkodników, które właściciel domu może próbować wyeliminować
• W zależności od fauny i flory dokładnie w miejscu zamieszkania i tolerancji własnego kota, wyniki mogą się różnić. Myślałem, że to jest coś, co nie musi być powiedziane wprost. Najwyraźniej się myliłem.
• Coś, co nie przeszkadza zdrowemu dorosłemu kotu, może być problemem dla kociaka. Znowu pomyślałam, że to zbyt oczywiste, by o tym wspomnieć, ale najwyraźniej się myliłam.
• Kolejny kawałek anegdaty - mimo, że byłam gorliwym łowcą robaków w Australii, mój 18-letni kot nigdy nie próbował gonić żadnej z garstki amerykańskich pluskiew, których poszukiwanie wskazało, że mogą być szkodliwe (pluskwy miłosne - których nie dało się utrzymać poza domem w jednym z miejsc, w których mieszkałam). Szukała “bezpiecznych” owadów (głównie mrówek, które nie zostały zatrute, a także much i komarów), dopóki nie zestarzała się na tego typu bzdury o młodych kotach.
• Mój szwagier (który jest weterynarzem w Australii) nigdy nie próbował trzymać żadnego z rodzinnych kotów z dala od owadów. Jeśli weterynarz w kraju o bardziej śmiercionośnych, trujących krytkach niż gdziekolwiek indziej na świecie uważa, że koty nie mają problemów z jedzeniem robaków, nie zamierzam się z nim kłócić.
• Zawsze będą wyjątki. Świat nie jest bezpieczny i tak bardzo jak chcielibyśmy, nie możemy uczynić go całkowicie bezpiecznym dla nas i dla naszych zwierząt. Wyjątki mogą być tragiczne, ale nie będę się starał trzymać kotów z dala od wszystkich owadów, jeśli któryś z nich źle zareaguje na owada, którego zabił i zjadł. To wymagałoby obserwowania ich w każdej minucie każdego dnia, a ja i mój mąż pracujemy i musimy spać od czasu do czasu.

Nie wiem, jak zjadanie przypadkowych pluskiew wpłynie konkretnie na koty, ale na ogół trujące pluskwy smakują naprawdę nieczysto - cały sens bycia trującym polega na szkoleniu drapieżników, aby nie zjadały członków Twojego gatunku. Twój kot prawdopodobnie nauczył się już nie jeść żadnych z tych, które możesz mieć w domu.

Mrówki w szczególności nie są zazwyczaj trujące (tj. zawierające substancję, która jest niebezpieczna do spożycia), ale wiele z nich jest jadowitych (tj. potrafią wstrzyknąć niebezpieczną substancję przez ugryzienie lub użądlenie). Wiele jadów nie jest naprawdę niebezpiecznych do spożycia - są trawione przed dotarciem do krwiobiegu. Istnieje wiele mrówek, które bronią się na przykład kwasem mrówkowym, który jest bolesny w opryskiwaniu i prawdopodobnie strasznie smakuje, ale jest dość popularnym środkiem konserwującym żywność.

Głównym problemem w przypadku mrówek jest w rzeczywistości trucizna, której ludzie używają do ich zwalczania. Trucizny przeciwko mrówkom muszą działać wolno, aby mieć czas na dotarcie do całej populacji. (Robotnicze mrówki typowo żerują na pożywienie, zaś kiedy spotykają się dwie siostry mrówek, dzielą zawartość swojego żołądka, stąd jedzenie stopniowo “uśrednia się” w całej kolonii). Jeśli więc mrówki z jednej kolonii biorą trującą przynętę, a Twój kot zjada mrówki, może się zdarzyć że trucizna ta też się zgromadzi. Dla jasności, to jest coś, co mogę sobie wyobrazić, ale nie wiem, jak duże jest to ryzyko.

Mój weterynarz poinformował mnie, że nie jest dobrze, jeśli mój kot je świerszcze. Najwyraźniej świerszcze zjadają pchły, a pchły mogą być nosicielami tasiemców. Ten ostatni będzie sprawiał problemy każdemu kotu.

Istnieją pewne pluskwy zawierające lub wydalające toksyny, które teoretycznie mogłyby zaszkodzić ssakom, gdyby zostały spożyte w wystarczającej ilości partii. Przykładem mogą być biedronki lub zielone pluskwy tarczowe.

Ale zazwyczaj tak się nie stanie. Toksyny produkowane przez pluskwy mają ewolucyjne przeznaczenie. Ma ono na celu zapobieganie zjadaniu robaków przez drapieżniki. Jaka jest więc najlepsza strategia dla robaka, aby zapobiec zjedzeniu przez niego toksyny?

1. Toksyna może po cichu zaszkodzić drapieżnikowi np. poprzez uszkodzenie organów takich jak wątroba czy nerki. Gdyby drapieżnik zjadł wystarczająco dużo robaków, to by zachorował i ostatecznie umarł

2. Toksyna mogłaby natychmiast zabić drapieżnika.

3. Toksyna mogłaby mieć bardzo zły smak lub natychmiastowe działanie drażniące. Tylko bardzo długie spożywanie prowadziłoby do znacznego zagrożenia zdrowia drapieżnika.

Najlepszą strategią jest nr 3 z różnych powodów. Nr 1 jest najgorszy. Nr 1 nie zapobiega zjedzeniu robaka ani nie wywołuje procesu uczenia się u drapieżnika. Prawdopodobnie duża kiść pluskiew zostanie zjedzona przez jednego drapieżnika, a czas życia drapieżnika może być lub nie być znacznie skrócony. Zwłaszcza jeśli robak jest rzadkim gatunkiem.

Nr. 2 jest nieco lepszy, ale z łatwością stanie się bezużyteczny, ponieważ większość drapieżników ma tendencję do rozmnażania się przy wystarczającej ilości pokarmu. Efekt ewolucyjny (drapieżniki zaczną łagodzić skutki działania robaka) będzie miał miejsce tylko wtedy, gdy będzie on mógł być dyskryminowany przez drapieżniki od innych gatunków. Zazwyczaj osiąga się to poprzez ostrzegawcze ubarwienie.

Nr. 3 jest najlepszy, ponieważ zwykle wystarczy jeden kontakt robaka z drapieżnikiem, aby zapobiec dalszym atakom tego osobnika. Otwiera to nawet możliwość przetrwania pojedynczego osobnika, ponieważ jest on uwalniany przed połknięciem. Drapieżnik przetrwa i zajmie ekologiczną niszę, uniemożliwiając innym drapieżnikom o podobnych nawykach żerowania na robakach. Jeśli umiejętności społeczne drapieżnika są wystarczająco wysokie, przekaże on nawet pamięć swoim potomkom. W połączeniu z ostrzegawczym ubarwieniem jak u biedronek, opcja ta maksymalizuje prawdopodobieństwo, że pszczoły nie zostaną zjedzone przez tego rodzaju drapieżniki.

Dlatego też większość allomonów wytwarzanych przez pluskwy ma przede wszystkim działanie drażniące lub odstraszające, które z rozmachem zastępuje zagrożenie dla zdrowia drapieżnika. Z tej strategii korzystają zarówno zdobycz, jak i drapieżnik.

Zatem możesz bezpiecznie założyć, że Twój kot będzie smakował tylko bezkrytyczne porcje niezdrowych robaków.

Nie polecam go, ponieważ niektóre pluskwy mogą być śmiertelne do jedzenia i mogą mieć choroby; borelia jest jednym z kleszczy, który jest szkodliwy dla człowieka i zwierząt domowych. Jeśli Twój kot ma gorączkę powyżej 100, zabierz go na konsultację lekarską. Niektórzy lekarze weterynarii twierdzą, że należy uważać, aby kot lub pies nie dostał czegoś poważnego.