Jak wyprowadzić małego psa, który boi się głośnych odgłosów w mieście?

Ponieważ pies jest tak młody, myślę, że jest bardzo prawdopodobne, że możesz powoli przyzwyczajać ją do miejskich spacerów. Myślę, że naturalną reakcją na widok małego, skulonego ze strachu psa jest pocieszanie go lub głaskanie. Nie jest to jednak skuteczny sposób, aby odwrócić uwagę od strachu. Lepiej jest ignorować psa i nie podsycać jego lękliwych emocji.

Myślę, że najlepszym rozwiązaniem jest nauczenie psa, że spacery po mieście są fajne. Przynieś smakołyki i zabawki, chodź w nieprzewidywalny sposób, rób krótkie sprinty, itp. Twój pies w końcu zacznie kojarzyć miejskie spacery z zabawą i właścicielem w dobrym nastroju.

• Nie jest to powszechnie przyjęte wśród trenerów. Jedni uważają, że to prawda, inni, że głaskanie lękliwego psa nie szkodzi procedurze szkolenia. Ja osobiście wyznaję zasadę, że psa należy głaskać i chwalić tylko wtedy, kiedy robi to, co chcemy, żeby robił.

Widziałam w programie “Zaklinacz psów”, że psy potrafią wyczuć niepokój właściciela. Pierwszą rzeczą, której musisz być świadomy, jest Twój własny niepokój podczas spaceru ze szczeniakiem.

Jeśli chodzi o szczeniaka, to jest on jeszcze szczeniakiem, więc strach nie jest zbyt nienaturalny. Będziesz chciał przyzwyczaić go do chodzenia w terenie miejskim, najpierw trenując go do chodzenia na smyczy. Oznacza to, że chodzisz i twój pies zdarza ci się towarzyszyć. Trzymaj oczy do przodu, i pięty chodzić szczeniaka. Jeśli szczeniak będzie się błąkał, daj mu małego klapsa smyczą.

Jak szczeniak się do tego przyzwyczai, powinien być dużo spokojniejszy i możesz spróbować w bardziej hałaśliwym otoczeniu.

Spróbuj rozbić swój problem na zestaw małych, łatwych kroków i pracuj nad każdym z nich osobno.

Na przykład, aby spróbować pokonać strach psa przed hałasem z telewizora, zacznij od ustawienia telewizora na bardzo niską głośność. Odtwórz film i spędzaj czas z psem, podając mu wielokrotnie smakołyki. Upewnij się, że zaczynasz od bardzo niskiego poziomu głośności i bardzo wysokiej częstotliwości nagród. W tym momencie starasz się, aby Twój pies skupił się na jedzeniu, a nie na hałasie, więc dobrze jest podawać dużo smakołyków (użyj czegoś taniego i podziel to na małe kawałki wielkości grochu. Dobrą opcją jest ser typu string pokrojony na małe kawałki). Powoli zmniejszaj częstotliwość nagród. Czy możesz dojść do punktu, w którym będziesz dawał jej smakołyk tylko raz na 10 sekund? 30? 60? Następnie zwiększ nieco głośność i wróć do szybkiego nagradzania. Kontynuuj, aż będzie w porządku z normalną głośnością telewizora.

Jeśli w którymś momencie zacznie wykazywać oznaki stresu/strachu (uciekanie, oblizywanie warg, itp.), cofnij się o krok - zmniejsz głośność i daj więcej nagród.

Na spacer na zewnątrz. Ponownie, podziel problem na małe kroki. Weź smycz, wyjdź przez drzwi, stań blisko domu i obserwuj przejeżdżające samochody, stań na chodniku, idź chodnikiem, i tak dalej. na początku nagradzaj mocno za każdy “mały krok”.

Próbujesz zbudować w umyśle psa połączenie między tymi dziwnymi (być może przerażającymi) odgłosami a dobrymi rzeczami - czyli smakołykami.

Była taka sztuczka, którą Cesar Milan (Zaklinacz Psów) stosował, aby przełamać u szczeniaka strach przed życiem w środowisku miejskim: trzymaj ogon w górze.

Kiedy psy się boją, ich ogon ma tendencję do chodzenia między nogami, a głowa kłania się w dół. Kiedy czują się komfortowo w swoim otoczeniu, podnoszą ogon do góry. Zwykłe (no, nie takie zwykłe w przypadku jamnika) trzymanie ogona w górze podczas spaceru może pomóc im poczuć się pewniej. Wydaje się to głupie, ale zadziałało w przypadku Cesara.

Jeśli macie Netflixa, polecam obejrzenie 2. odcinka The Dog Whisperer: http://movies.netflix.com/WiMovie/TheVeryBestofDogWhispererwith_Cesar_Millan/70270440 .

Oprócz innych odpowiedzi, głównym problemem powinna być możliwość utrzymania kontroli nad psem. Nie używaj jednej ze zwijanych smyczy sznurkowych, które są zamknięte w plastikowym uchwycie dystrybutora. Zamiast tego kup mocną, sześciostopową smycz. Ten typ smyczy nie tylko zapewni Ci odpowiednią kontrolę, ale również zapobiegnie potencjalnemu problemowi z nerwowymi psami, który teraz wyjaśnię.

Nasz płochliwy pies miał smycz dystrybutora, a kiedy pewnego razu przypadkowo spadła, wylądowała z takim łoskotem, że pobiegł chodnikiem, aby się od niej uwolnić. Ponieważ był to ciężki blok plastiku, a chodnik był nierówny, uchwyt nadal hałasował za nim, a on uciekał coraz dalej i szybciej. W końcu udało nam się go złapać, ale zaprzestaliśmy używania tych smyczy dla wszystkich psów.