Czy wirus wścieklizny może przetrwać poza żywicielem na trawie lub liściach w świetle słonecznym?

Najpierw rzeczy pierwsze: Rabies is an extremely dangerous infection and regular vaccination (every 10 years) is the only sure protection! O ile mi wiadomo, jest około 15-20 osób, które kiedykolwiek przeżyły ostrą infekcję wścieklizną w historii ludzkiej medycyny, żadna z nich nie przeżyła bez ciężkich następstw neurologicznych i większość z nich zmarła kilka miesięcy później. Pierwszym zgłoszonym przypadkiem przeżycia była Jeanna Giese w 2004 r.

• *

Teraz na Twoje pytanie:

Technicznie wirusy nie są żywe w sensie biologicznym, więc medyczni naukowcy mówią o wirusach będących aktywnymi (żywymi, zakaźnymi) lub inactive (martwymi, zniszczonymi, niezdolnymi do zakażenia komórki).

Tak wirus wścieklizny może pozostać aktywny poza ciałem gospodarza przez ograniczony czas, w zależności od czynników środowiskowych. Ten niemiecki weterynarz podaje następujące informacje:

• Wirus występuje w płynach ustrojowych, takich jak ślina, krew, mocz i mleko zakażonych zwierząt. Aby zainfekować nowego żywiciela, należy przenieść pewną liczbę wirusów i wydaje się, że infekcja jest możliwa jedynie poprzez bezpośredni kontakt zainfekowanej śliny z błoną śluzową lub świeżymi ranami.
• Kontakt pośredni (zainfekowane zwierzę pozostawia ślinę na przedmiocie, który następnie zostaje dotknięty przez zdrowego człowieka) jest bardzo mało prawdopodobny, ale nie wykluczony, aby spowodować infekcję.
• Wirus staje się nieaktywny w ciągu jednego dnia w suchych warunkach i w świetle UV (naturalne światło słoneczne).
• Może być inaktywowany w temperaturze powyżej 50°C w ciągu kilku minut

• Może pozostawać aktywny i zakaźny przez kilka dni w ciemnym, wilgotnym środowisku około 23°C / 73°F.

• Wirus wścieklizny jest inaktywowany przez wystawienie na działanie 70% etanolu, fenolu, formaliny, eteru, trypsyny, β-propiolaktonu i niektórych innych detergentów.

• Wirus wścieklizny nie toleruje pH poniżej 3 lub powyżej 11 i jest inaktywowany przez światło ultrafioletowe.

• Wirus ten nie przeżywa dobrze poza swoim gospodarzem (w wysuszonej krwi i wydzielinach), ponieważ jest podatny na światło słoneczne i wysychanie.

I od to badanie naukowe (Matouch et al, Vet Med (Praha) 1987), który był streszczony tutaj , pochodzi najdłuższy zarejestrowany czas aktywności wirusa poza gospodarza:

• Kiedy wirus został rozprzestrzeniony w cienkiej warstwie na powierzchnie takie jak szkło, metal lub liście, dłuższy czas przeżycia wynosił 144 godziny przy 5 °C / 41°F (to 6 pełnych dni! )
• W temperaturze 20°C / 68°F, wirus był zakaźny przez 24 godziny na szkle i liściach i 48 godzin na metalu.
• W temperaturze 30°C / 86°F, wirus był inaktywowany w ciągu 1,5 godziny pod wpływem światła słonecznego i 20 godzin bez światła słonecznego.