Dzikie psy potrafią wyczuwać zapach i smak trujących roślin (lub bardziej specyficznych składników toksycznych) i jako takie po prostu unikają ich tak bardzo, jak to tylko możliwe.
Psy domowe często nie posiadają tej zdolności (lub są hinduistyczne/nie do końca “funkcjonalne”).
Szczeniak często po prostu próbuje pogryźć wszystko i każdą roślinę (także w celu nauczenia się), dlatego najlepszą radą jest przeszkolenie psa i nie pozwalanie mu na to bez nadzoru lub bez smyczy, dopóki nie dowiesz się, że nie jest to tkanka.
Ważne jest także, aby pamiętać, że oczywiście istnieją różne poziomy toksyczności w różnych typach roślin.
Trzymaj najgorszych przestępców poza zasięgiem psa (prawdopodobnie oddaj ich, zamiast próbować określić “zasięg” tutaj). W przypadku mniej trujących roślin (takich jak te, które mogą powodować biegunkę), wystarczy przeszkolenie.
Jeśli chodzi o prawdziwą trawę (na przykład podczas spaceru), nie powinno być zbyt wiele powodów do zmartwień.
Nie pozwól psu gryźć tylko każdej rośliny. Trawa zwykła jest całkowicie bezpieczna, a nawet zdrowa dla ich trawienia (zakładając, że nie zawiera nawozu ani środków owadobójczych).
Często jestem na pastwiskach, gdzie w trawie znajduje się wiele różnych roślin i do tej pory nigdy nie widziałam, aby nasz pies dotykał czegoś, co nie jest klasycznym źdźbłem trawy (z wyjątkiem jednego lub dwóch mniszka lekarskiego).
Ale poza tym, myślę, że istnieje większe niebezpieczeństwo, że Twój pies złapie coś, co nie jest trawą ani rośliną, zamiast złapać jakąś trującą roślinę. Najlepszą radą jest więc prawdopodobnie mieć oczy otwarte. Nie zapominaj też o grzybach.